Πάβελ Λοζίνσκι, Πολωνία, 2021, 100'

Διατηρώντας έναν ανοιχτό διάλογο με το εμβληματικό Chronicle of a Summer του 1961, αυτό το ντοκιμαντέρ βάζει και πάλι στο πλάνο την ερώτηση για το νόημα της ζωής, η οποία για άλλη μια φορά, μετά από εξήντα χρόνια, απευθύνεται –άμεσα και χωρίς περιστροφές– σε περαστικούς. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι εδώ ο σκηνοθέτης Πάβελ Λοζίνσκι παραμένει αμετακίνητος στο μπαλκόνι του. Οι άνθρωποι πάνε κι έρχονται κάτω απ’ το διαμέρισμά του κι εκείνος τους σταματά για να τους ρωτήσει «πώς τα φέρνουν βόλτα» με την πραγματικότητα. Καθένας απ’ αυτούς ένα μικρό, υπέροχο κομμάτι του πελώριου μωσαϊκού που αποκαλούμε ανθρωπότητα∙ καθένας τους μία ακόμα νότα (άλλοτε χαρούμενη κι άλλοτε θλιμμένη) στη συναρπαστική μελωδία της ζωής που ρέει. Αυτόνομοι μικρόκοσμοι που αποκαλύπτουν ένα μέρος απ’ το πολύβουο εσωτερικό τους, απαντώντας ουσιαστικά στο τι είναι αυτό που τους παρακινεί. Με κάθε απάντηση το ευρύτερο «σχέδιο» φωτίζεται λίγο παραπάνω. Και η πορεία συνεχίζεται. Μπορείς να βγεις στο μπαλκόνι να την ατενίσεις.

Paweł Łoziński, Poland, 2021, 100'

Entering into a sustained open dialogue with the hugely influential Chronicle of a Summer (1961), The Balcony Movie brings to the forefront once more questions about the meaning of life, asked again – sixty years on – of passers-by, directly and candidly. The difference here is that the director Paweł Łoziński remains perched on his balcony. People come and go below his apartment, and he stops them to ask how they are coping with life. Each of them is a small but wonderful piece in that vast mosaic we call humanity; each of them another musical note (some happy, some sad) in the thrilling melody of life as it flows along. Autonomous little worlds unto themselves that reveal some part of their bustling inner realities, giving meaningful answers about what it is that drives them. With each answer, the broader “design” is illuminated a touch more. And life goes on. You too can gaze upon it from your balcony.