Σε έναν ιδιότυπο κήπο, τρεις χορευτές συνυπάρχουν με τρεις μη χορευτές, που βρίσκονται εκεί ως φυσικά πρόσωπα. Η χορογραφία ρέει ασταμάτητα και συμπλέκεται με αφηγήσεις από την πραγματικότητα των τριών προσώπων, ενώ ο χρόνος κατακερματίζεται, συστηματικά, σε στιγμές.

Στη νέα δουλειά της Μαριέλας Νέστορα, ο θεατής καλείται να συλλάβει διαρκώς κάτι που του διαφεύγει, βρίσκεται σε κατάσταση διαρκούς νοητικής και ενσυναισθητικής εγρήγορσης. Αλληλεπιδρά με αυτόν τον τρόπο με τους επί σκηνής ερμηνευτές, καθώς δημιουργεί τελικά ο ίδιος το νόημα του έργου που παρακολουθεί. Έτσι, η παράσταση καταλήγει να είναι ένα αυστηρά προσωπικό βίωμα, που δίνει απόλυτη ελευθερία τόσο στους καλλιτέχνες όσο και στον θεατή.