Ο αντρικός κόσμος του Φρανκεστάιν, χρησιμοποιείται ως σημείο εκκίνησης για τη διαπραγμάτευση θεμάτων που παραμένουν διαχρονικά ακόμη και δύο αιώνες μετά τη συγγραφή του έργου. Η Μαίρη Σέλλεϋ, με μια ζωή που σημαδεύτηκε από την γρήγορη εναλλαγή της ζωής και του θανάτου, ονειρεύεται μια ιστορία που οι πρωταγωνιστές μπορούν να δημιουργήσουν μία ζωή χωρίς τέλος. Μπορεί κάτι τέτοιο να πραγματοποιηθεί ή απλά δημιούργημα και δημιουργός καταλήγουν να γίνουν τέρατα σε έναν κόσμο που δυσκολεύεται να αλλάξει τους κανόνες του;

Θρησκεία, ζωή, θάνατος, παιδί, η θέση της γυναίκας, οικογενειακοί δεσμοί, η έννοια της γένεσης και της δημιουργίας είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύεται η περφόρμανς.

Καθώς ο αντρικός κόσμος της Σέλλεϋ αποτυγχάνει, καθιστώντας το έργο βαθιά φεμινιστικό, τρεις γυναίκες ηθοποιούς, η Δάφνη Μανούσου, η Στέλλα Μπούρου και η  Άντα Κουγιά, οι οποίες μοιράζονται τη σκηνή με τον μουσικό Μάνο Σαββάκη και τη χορεύτρια Κάλλια Θεοδοσιάδη δίνοντας το ρυθμό για την παρουσίαση ενός κύκλου που μοιάζει με την πραγματική ζωή.