ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Ο Σωκράτης, έχει απορροφηθεί από την καθημερινότητα, την δουλειά και την ματαιοδοξία του. Έπειτα, όμως, από μία μυστηριώδη συνάντηση μ’ έναν ζητιάνο πρόσφυγα, βρίσκεται «παγιδευμένος» στο «αλλού»! Εκεί που δεν υπάρχει το τότε και το τώρα. Εκεί που όλα τα αδύνατα είναι δυνατά. Εκεί που ζουν τα παραμύθια που του έλεγε η Σμυρνιά γιαγιά του. Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΜΥΡΝΗ. Με οδηγό ένα τζίνι, τον Αμάν, ταξιδεύει μέσα σε θραύσματα από μικρασιάτικα παραμύθια και σε αναμνήσεις ριζωμένες πολύ βαθιά! Πρέπει κάτι να θυμηθεί. Κάτι που έχει ξεχάσει. Κάτι που θα του δώσει νέα προοπτική στην ζωή του. Μέσα από διάφορους ρόλους που παίζει στα παραμύθια, ο Σωκράτης, αρχίζει να ανακαλύπτει τι είναι σημαντικό και τι όχι. Μαθαίνει πως το κακό μπορεί να γεννήσει καλό και πως το μίσος, όσο βαθύ κι αν είναι, μπορεί να γίνει αγάπη. Στο τέλος, έρχεται αντιμέτωπος μ’ ένα μεγάλο δίλλημα. Θα βοηθήσει τον εαυτό του ή θα απλώσει το χέρι στον συνάνθρωπο που τον έχει ανάγκη; Διάρκεια: 70 λεπτά

Το έργο απευθύνεται σε παιδιά από 4 ετών και άνω και σε ενήλικες που αισθάνονται παιδιά!

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

«Πως να μιλήσεις στα παιδιά για όλα αυτά;» Αυτό ήταν το ερώτημα που τριβέλιζε το μυαλό μου όταν αποφάσισα να τολμήσω να μιλήσω για την μικρασιατική καταστροφή. Πως να απαλύνω την βιαιότητα και το κακό του πολέμου. Ήταν ένα στοίχημα που δεν ήξερα αν μπορούσα (αν ακόμα μπορώ) να το κερδίσω. Όλα ξεκίνησαν όταν κατάλαβα ότι πέρασαν 100 χρόνια. «Κιόλας» σκέφτηκα, «Μα σαν χθες φαντάζει.». Η απάντηση, όπως πάντα, ήταν τα παραμύθια. Αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό. Το μόνο εύκολο θα ήταν να κάτσω μερικές μέρες και να διασκευάσω μερικά παραμύθια σε μια θεατρική φόρμα κι όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι αλλά ήθελα κάτι άλλο. Η «λύση» (που γέννησε και τα προβλήματα) βρέθηκε μετά από μια συζήτηση με την σκηνοθέτη της παράστασης. Μου είπε πως, η γιαγιά της, που είχε διωχθεί από την Κωνσταντινούπολη, δεν μιλούσε ποτέ άσχημα για την Πόλη. Πάντα έλεγε ιστορίες όμορφες και πως, στο μυαλό της, η Μικρά Ασία έχει χαραχτεί ως ένας τόπος μαγικός. Έτσι γεννήθηκε το παρακάτω κομμάτι απ’ το έργο: «Κι αν την ρωτούσαμε για τα τότε ποτέ δεν μας χαλούσε την καρδιά με λυπητερές ιστορίες και πάντοτε με παραμύθια μας απαντούσε. Κι ήταν σαν, το καρυδότσουφλο αυτό, να μην το γέμισαν με την πίκρα του ξεριζωμού, τη σφαγή και τον διωγμό αλλά με την αγάπη, την μουσική και τα παραμύθια τους.» Αν καταφέρω να ξύσω, έστω και λίγο, την επιφάνεια θα είμαι ευτυχισμένος.

Υάκινθος  Μάινας

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Ο Σωκράτης, έχει απορροφηθεί από την καθημερινότητα, την δουλειά και την ματαιοδοξία του. Έπειτα, όμως, από μία μυστηριώδη συνάντηση μ’ έναν ζητιάνο πρόσφυγα, βρίσκεται «παγιδευμένος» στο «αλλού»! Εκεί που δεν υπάρχει το τότε και το τώρα. Εκεί που όλα τα αδύνατα είναι δυνατά. Εκεί που ζουν τα παραμύθια που του έλεγε η Σμυρνιά γιαγιά του. Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΜΥΡΝΗ. Με οδηγό ένα τζίνι, τον Αμάν, ταξιδεύει μέσα σε θραύσματα από μικρασιάτικα παραμύθια και σε αναμνήσεις ριζωμένες πολύ βαθιά! Πρέπει κάτι να θυμηθεί. Κάτι που έχει ξεχάσει. Κάτι που θα του δώσει νέα προοπτική στην ζωή του. Μέσα από διάφορους ρόλους που παίζει στα παραμύθια, ο Σωκράτης, αρχίζει να ανακαλύπτει τι είναι σημαντικό και τι όχι. Μαθαίνει πως το κακό μπορεί να γεννήσει καλό και πως το μίσος, όσο βαθύ κι αν είναι, μπορεί να γίνει αγάπη. Στο τέλος, έρχεται αντιμέτωπος μ’ ένα μεγάλο δίλλημα. Θα βοηθήσει τον εαυτό του ή θα απλώσει το χέρι στον συνάνθρωπο που τον έχει ανάγκη; Διάρκεια: 70 λεπτά

Το έργο απευθύνεται σε παιδιά και σε ενήλικες που αισθάνονται παιδιά!

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

«Πως να μιλήσεις στα παιδιά για όλα αυτά;» Αυτό ήταν το ερώτημα που τριβέλιζε το μυαλό μου όταν αποφάσισα να τολμήσω να μιλήσω για την μικρασιατική καταστροφή. Πως να απαλύνω την βιαιότητα και το κακό του πολέμου. Ήταν ένα στοίχημα που δεν ήξερα αν μπορούσα (αν ακόμα μπορώ) να το κερδίσω. Όλα ξεκίνησαν όταν κατάλαβα ότι πέρασαν 100 χρόνια. «Κιόλας» σκέφτηκα, «Μα σαν χθες φαντάζει.». Η απάντηση, όπως πάντα, ήταν τα παραμύθια. Αλλά και πάλι δεν ήταν αρκετό. Το μόνο εύκολο θα ήταν να κάτσω μερικές μέρες και να διασκευάσω μερικά παραμύθια σε μια θεατρική φόρμα κι όλοι να είμαστε ευχαριστημένοι αλλά ήθελα κάτι άλλο. Η «λύση» (που γέννησε και τα προβλήματα) βρέθηκε μετά από μια συζήτηση με την σκηνοθέτη της παράστασης. Μου είπε πως, η γιαγιά της, που είχε διωχθεί από την Κωνσταντινούπολη, δεν μιλούσε ποτέ άσχημα για την Πόλη. Πάντα έλεγε ιστορίες όμορφες και πως, στο μυαλό της, η Μικρά Ασία έχει χαραχτεί ως ένας τόπος μαγικός. Έτσι γεννήθηκε το παρακάτω κομμάτι απ’ το έργο: «Κι αν την ρωτούσαμε για τα τότε ποτέ δεν μας χαλούσε την καρδιά με λυπητερές ιστορίες και πάντοτε με παραμύθια μας απαντούσε. Κι ήταν σαν, το καρυδότσουφλο αυτό, να μην το γέμισαν με την πίκρα του ξεριζωμού, τη σφαγή και τον διωγμό αλλά με την αγάπη, την μουσική και τα παραμύθια τους.» Αν καταφέρω να ξύσω, έστω και λίγο, την επιφάνεια θα είμαι ευτυχισμένος.

Υάκινθος  Μάινας

Το πολυβραβευμένο Θέατρο «ΠΡΟΒΑ» στα 38 χρόνια δραστηριότητας του, παρουσίασε 90 έργα και έλαβε μέρος σε 4 Διεθνή Φεστιβάλ Θεάτρου. Η Παιδική Σκηνή λειτουργεί εδώ και 23 χρόνια υπό τη διεύθυνση της Μαίρης Ραζή. Στόχος είναι η πληρέστερη και ουσιαστικότερη αγωγή του παιδιού μέσω της τέχνης του θεάτρου (παραστάσεις, θεατρικά εργαστήρια, πάρτι στο θέατρο, εκπαιδευτικά προγράμματα). Η παρουσία μας στο χώρο του Παιδικού Θεάτρου γίνεται με κείμενα ειδικά επιλεγμένα στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού μας στόχου.