Πολλοι γνωρίζουν τους Afformance, από τα post rock πονήματα του παρελθόντος, κάτι που όμως είναι μόνο η μισή αλήθεια του μουσικού σύμπαντος της Αθηναικής κολεκτίβας, που από τη δημιουργία της το 2005, μέχρι και σήμερα δεν διστάζει να πειραματιστεί και να διευρύνει τα καλλιτεχνικά και τεχνικά όριά της, αγνοώντας τις φόρμες, μα μένοντας πάντα πιστή και συνεπής στη ποιοτική γραμμή που η ίδια χάραξε, παράγοντας και αναπαράγοντας σε στουντιακό και ζωντανό περιβάλλον, ήχους που διεγείρουν τη ψυχή της, από κινηματογραφικά ambient ηχοτόπια, μέχρι συναισθηματικά φορτισμένες, ηλεκτρισμένες εκρήξεις που επιβεβαιώνουν τις ροκ ρίζες αυτού του μοναδικού σχήματος.
Το 2017 βρίσκει τους Afformance προ των πυλών ενός σπουδαίου δισκογραφικού project, της ταυτόχρονης κυκλοφορίας
δύο albums, με δύο διαφορετικούς προσανατολισμούς αλλά και δύο διαφορετικές προσωπικότητες, σε μουσικό και θεματολογικό επίπεδο, μέσω της ανερχόμενης δισκογραφικής εταιρείας United We Fly.
Το “Pop Nihilism” είναι –όπως δηλώνει και το όνομά του- μία pop-υφής ωδή στο σκοτάδι και την εσωστρέφεια, που άλλωστε χαρακτήριζε πάντα τους Afformance στα μέχρι πρότινος δισκογραφήματά τους. Πολυπρόσωπο, πότε ερεβώδες και πότε γλυκόπιοτο, κουβαλάει μέσα του επιρροές και στοιχεία από post rock, indie, ambient, παλαιά και πιο σύγχρονη pop, αποτελώντας ότι πιο ώριμο έχει κυκλοφορήσει η μπάντα μέχρι στιγμής.
Το “Music For Imaginary Film #1” είναι επίσης ακριβώς αυτό που λέει το όνομά του. Το ίδιο το σχήμα το περιγράφει ως εξής:
“Είναι η ιστορία ενός άντρα, ο οποίος προσπαθεί να δραπετεύσει από ένα μεγάλο δάσος στο οποίο είναι παγιδευμένος, και κατά την απόδρασή του από αυτό, λύνει αρκετά μυστήρια σχετικά με τον εαυτό του αλλά και τον ανεξερεύνητο κόσμο που τον περιέβαλε. Πρόκειται για την μεταφορική ιστορία ενός ατόμου το οποίο απομονωμένο στον μικρόκοσμό του, αδυνατεί να καταλάβει ή να σκεφτεί το τι πραγματικά συμβαίνει στη ζωή. Τα 8 τραγούδια που περιέχονται στο album, ξεδιπλώνουν ψυχικά και φυσικά στάδια από τα οποία περνάει ο χαρακτήρας, για να πραγματοποιήσει το πέρασμα από τη λήθη στην συνειδητοποίηση της ασθένειάς του.”