Τρεις μικροαπατεώνες θέλουν ένα μεγαλύτερο κομμάτι από το αμερικανικό όνειρο.
Ο «Αμερικάνικος Βούβαλος», έργο σταθμός της δραματουργίας του Mamet είναι μια σύγχρονη τραγωδία που μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ. Μια άγρια σάτιρα για την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος, την απατηλή λάμψη του αμερικάνικου ονείρου και την αποδόμηση των ανθρώπινων σχέσεων. Με διεισδυτικό χιούμορ και κοφτούς διαλόγους, ο Mamet-εκπληκτικός τεχνίτης της γλώσσας- μάς βάζει στον κόσμο τριών ανδρών που ζουν και δρουν στο κοινωνικό περιθώριο, κάνουν τα πάντα για να πιάσουν «την καλή» με αφορμή ένα σπάνιο νόμισμα υποτιθεμένης μεγάλης αξίας. Μια πικρή κωμωδία για το μάταιο κυνήγι της επιτυχίας και του χρήματος που πνίγει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Μπορείτε να δείτε το τρέιλερ εδώ: https://bit.ly/3FhqFBS
Πλοκή
Ο Μάμετ παρακολουθεί μια ημέρα τριών ανδρών που ζουν στο περιθώριο μιας αμερικάνικης μητρόπολης το 1975. Τρεις μικροαπατεώνες σχεδιάζουν μια διάρρηξη για να κλέψουν κάποια συλλεκτικά νομίσματα, η οποία όμως δεν γίνεται ποτέ. Εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό τους, με τα όνειρά τους να βουλιάζουν και την απόγνωση να ξεχειλίζει, βλέπουν τις σχέσεις τους να δοκιμάζονται, με τον πιο αδύναμο να γίνεται το εξιλαστήριο θύμα.
Όλη η πλοκή εκτυλίσσεται σ’ ένα παλιατζίδικο. Οι τρεις ήρωες ξεχασμένοι από την κοινωνία, όπως και τα ξεχασμένα αντικείμενα του παλαιοπωλείου, εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμο του εύκολου κέρδους και στην επιχειρηματική «ηθική» αποτελούν τον ορισμό της διάψευσης του αμερικανικού ονείρου.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Το εκρηκτικό έργο του David Mamet για την αναζήτηση της επιτυχίας και την απατηλή ματαιότητα του Αμερικάνικου ονείρου μιλά και για τη φιλία και τους άγραφους νόμους της «κανονικότητας» ανάμεσα στον σκληρό κόσμο τριών ανδρών όπου απαγορεύεται κάθε ανθρώπινο συναίσθημα. Μια ηθική και μια φιλοσοφία ανάλογη της ηθικής και των ηθών των επιχειρησιακών συναλλαγών, όπου το κέρδος είναι η απόλυτη προτεραιότητα και το μέτρο της επιτυχίας. Όμως οι ήρωες του Βούβαλου έχουν αλήθεια μέσα τους και παρά το πρώτο τους επίπεδο που σχετίζεται με την αγωνία για χρήμα -που ταυτίζεται στη φιλοσοφία και της δική μας καπιταλιστικής «ευρωπαϊκής» ζωής - υπάρχει και η αγωνία αληθινών ψυχών που πάλλονται να βρουν νόημα για να υπάρξουν σ’ ένα σύστημα που συνεχώς τις αποβάλλει. Το έργο είναι αισιόδοξο αφού στην τελική μεγάλη μάχη μεταξύ προδοσίας και πραγματικής φιλίας, αλήθειας και ψέματος, ζωής και θανάτου επικρατεί η απροσποίητη αγάπη έστω και μ’ έναν χαμένο «θησαυρό».
Θανάσης Σαράντος
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:
«…Οι 3 ηθοποιοί ενσαρκώνουν τους ιδιαίτερους ήρωες του Μάμετ αναδεικνύοντας τις λεπτές αποχρώσεις των χαρακτήρων, κάτι ανάμεσα σε μικροαπατεώνες δίχως αξία και τραγικούς ήρωες μιας αδυσώπητης καθημερινότητας, κάνοντας ερμηνεία καριέρας…»
Νόρα Ράλλη, ΕΦΣΥΝ
«…Ο Θανάσης Σαράντος μεγαλουργεί επί σκηνής. Μεστός, όλο νόημα και ποιότητα, στην εμφάνισή του, ο Θανάσης Σαράντος δεν σκηνοθετεί απλώς, αλλά ερμηνεύει τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην οπτική του εξωτερικού παράγοντα (βλ. σκηνοθέτη) και τη μεταφορά αυτής στο θεατρικό στερέωμα με πρωταγωνιστικό ρόλο.Για το εξαιρετικό αυτό αποτέλεσμα της παράστασης απαιτούνταν η συνύπαρξη στους ρόλους προσώπων με θεατρική παιδεία και ποιότητα χαρακτήρων. Και τα δύο αυτά στοιχεία το έργο τα εντόπισε στους ηθοποιούς Χριστόδουλο Στυλιανού (ερμηνεύει το ρόλο του Ντον) και Πάρη Σκαρτσολιά (ερμηνεύει το ρόλο του Μπομπ)...».
Αντώνης Χαριστός, ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ
«…Ο Χριστόφορος Στυλιανού μεταφέρει την ενσυναίσθηση στον ήρωα του, τη συστολή, γίνεται οικείος καθώς ζει πλήρως τον ρόλο του. Ο Θανάσης Σαράντος ως δάσκαλος καταφέρνει με μαεστρία να γίνει ο μισητός χαρακτήρας του έργου. Ο άνθρωπος που μας «διατάζει» να πάρουμε θέση στα γεγονότα. Που «παίζει» με τα όριά μας και τη συνείδησή μας. Ο τρομαγμένος και εξαρτημένος νέος, ο Μπομπ, παίρνει σάρκα μέσα από τον Πάρη Σκαρτσολιά...»
Μαίρη Ζαρακοβίτη, ZAPPIT.GR
«…Ο Θανάσης Σαράντος ταιριάζει απόλυτα τους ηθοποιούς μεταξύ τους και συνθέτει ένα ερμηνευτικό τρίγωνο με την ιδανική σκηνική επικοινωνία εντάσσοντας και τα απαραίτητα κωμικά στοιχεία. Ο χώρος του θεάτρου Φούρνος είναι ο ιδανικός ώστε να μετατραπεί σε παλιατζίδικο και η σκηνοθεσία αξιοποιεί όλα τα σημεία του από άκρη σε άκρη...»
Γιάννης Σεβαστίκογλου, THEATERSTAGE
«…Εκπληκτικοί ηθοποιοί και οι τρεις τους. Τέλεια διανομή! Και η σκηνοθεσία ρυθμική, σαν μουσικό συγκρότημα δρόμου μέσα στο κλειστοφοβικό μαγαζί ενός παλιατζή που ονειρεύεται πλούτη και μεγαλεία αλλά δεν ξεχνάει να αγαπάει τις καταδικασμένες ψυχές σαν κι ελόγου του.
Αυτό είναι το μήνυμα στο αριστοτεχνικό έργο τού Μάμετ, που προβαίνει στην πλέον εύστοχη κριτική τού πολιτικού αμοραλισμού και του αχαλίνωτου, ανεξέλεγκτου φιλελευθερισμού...»
Κωνσταντίνος Μπούρας, ΓΡΑΦΕΙΝ