Τέσσερις γυναίκες ηθοποιοί (Μυρτώ Αλικάκη, Αμαλία Αρσένη, Φαίη Ξυλά, Λένα Ουζουνίδου) συναντούν τέσσερις γυναίκες σκηνοθέτες (Κίρκη Καραλή, Λίλλυ Μελεμέ, Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, Κυριακή Σπανού) και ετοιμάζουν τη θεατρική "Κάσσυ". Ένα έργο του Ανδρέα Φλουράκη, που έχει αφορμή την ιστορία της μυθολογικής Κασσάνδρας.
Οι "Κάσσυ", βυθισμένες εδώ και καιρό στον Κάτω Κόσμο, λαμβάνουν ένα επείγον μήνυμα απ' την Ιφιγένεια, που τις καλεί στον Πάνω Κόσμο. Οι ιστορίες τους ξετυλίγονται μέσα στο σκηνικό χώρο που δημιουργεί η Άση Δημητρολοπούλου.
Η παράσταση ανεβαίνει στο Από Μηχανής Θέατρο στις 14 Απριλίου, με πρωτοβουλία της Ομάδας Anima και επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Η "ΚΑΣΣΥ" του Αντρέα Φλουράκη (Γ’ Βραβείο του Διεθνούς Διαγωνισμού Μονοδράματος για τη διετία 2006-2008, οργανωμένου από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου και την UNESCO):
Η Κάσσυ είναι ένας αρχαιόθεμος μονόλογος. Με βάση την τραγική Κασσάνδρα διερευνά την τραγωδία του ανθρώπου, που ενώ ξέρει τις συνέπειες συγκεκριμένων επιλογών του, εντούτοις δεν μπορεί ή δε θέλει να τις εμποδίσει. «Να μην μπορείς να βρεις το δίκιο σου, να μην μπορείς να προστατεύσεις αυτούς που αγαπάς, να μην μπορείς να σώσεις το σπίτι σου, να μην μπορείς να πείσεις κανέναν…» λέει η Κάσσυ.
Παρ΄ όλα αυτά επιμένει με όπλο το λόγο. Η Κάσσυ είναι η γυναίκα – λάφυρο του Αγαμέμνονα – η αποκλεισμένη από το δημόσιο (αντρικό) λόγο – που επιμένει να μιλάει και να προειδοποιεί. Ο Φλουράκης επιμένει να διερευνά τη δυναμική των αρχαίων μύθων μέσα στο μεταμοντέρνο τοπίο της παγκοσμιοποίησης και να ανασκάπτει τον τρόμο μέσα στις «φαντασμαγορίες» της σύγχρονης συνείδησης. Η μετανάστευση, οι οικολογικές καταστροφές, οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες φτιάχνουν τη δυστοπία του μέλλοντος και κάνουν την Κάσσυ και τις προειδοποιήσεις της πιο αναγκαίες από ποτέ.
Η παράσταση:
Τέσσερις γυναίκες σκηνοθέτιδες διαφορετικών γενιών ενώνονται για να σκηνοθετήσουν τέσσερις γυναίκες ηθοποιούς, ώστε να σηματοδοτηθεί η δύναμη της συνεργασίας, αλλά και η καλλιτεχνική ανάληψη της πρόκλησης να δομηθεί μια ενιαία παράσταση με καλλιτεχνική ελευθερία αλλά και συναντίληψη. Πρόκειται για μια χειρονομία μεγάλης σημασίας για την εποχή που διανύουμε.
Η βάση του εγχειρήματος είναι ένας αρχαιόθεμος μονόλογος, πιστεύοντας στην πρόκληση του αναστοχασμού και της μεταγραφής των κειμένων του αρχαίου ελληνικού δράματος στη σύγχρονη νεοελληνική θεατρική γραφή.