Το παρακάτω κειμενάκι, πιστεύουμε πώς συμπυκνώνει τους στόχους και την ατμόσφαιρα της παράστασης.
-Πριν.
-Πότε πριν;
-Τότε!
Τότε που ανταμώσαμε, που αγαπηθήκαμε, που φτιάξαμε το μικρό μας κόσμο με λάσπη κι όνειρα και τον κατοικήσαμε…
-Και τώρα;
-Τί τώρα;
-Τώρα!
-Τώρα ρε;
-Τώρα, γιατί;
Άλλαξαν οι ρόλοι, οι τόποι, οι χρόνοι. Πού βρισκόμαστε τώρα; Τι μας καίει; Τι μας ταράζει; Τι μας συγκινεί; Πώς μοιραζόμαστε κι εκφράζουμε το τώρα μας; Μπορούμε;
Γράψαμε, συνθέσαμε και καταλήξαμε σ’ ένα αλλοπρόσαλλο, ίσως, κείμενο, που προσπαθούμε να το επικοινωνήσουμε, ανακαλύπτοντας κάθε φορά τις προθέσεις, τα αναπάντητα, τις ματαιώσεις, τα σκοτάδια και το φως, που – αθέατα ή όχι – αιωρούνται μέσα μας.
-Μετά.
-Μετά;
-Ναι, μετά!
«Τι θ απογίνουμε;»
Ίσως δε χρειάζεται ν απαντήσουμε. Μόνο να γίνουμε!