«Η Γκόλφω» του Σπυρίδωνος Περεσιάδη σε σκηνοθεσία Νίκου Αμουντζά στο θέατρο Παραμυθίας
‘’Τίποτα κρυφό υπό τον ήλιο όσο κι αν προσπαθήσεις’’
Το βουκολικό δραματικό ειδύλλιο του Σπυρίδωνος Περεσιάδη σε σκηνοθεσία Νίκου Αμουντζά κάνει πρεμιέρα στις 2 Μαρτίου και θα ζωντανεύει κάθε Δευτέρα και Τετάρτη στις 21:15 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο θέατρο ‘’Παραμυθίας’’.
Ο Σπυρίδων Περεσιάδης (1854-1918), γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ακράτα, συνέγραψε «πατριωτικά δράματα» και δραματικά ειδύλλια. Μεγαλωμένος σε χωριό ξέρει να αποτυπώνει με ακρίβεια κι αγάπη παραδόσεις, ήθη κι έθιμα της εποχής του, διαμορφώνοντας έτσι απλούς βουνίσιους χαρακτήρες, άλλοτε δραματικούς και άλλοτε κωμικούς.
«Η Γκόλφω» παρουσιάστηκε πρώτη φορά στην Ακράτα, τον τόπο διαμονής του συγγραφέα, το 1893.
Λίγα λόγια για το έργο:
Η Γκόλφω είναι μια εύστοχη δραματοποίηση ενός παλαιού θρύλου της περιοχής του Χελμού, όπου και τοποθετείται η σκηνή του δράματος. Ο εφηβικός έρωτας δύο νέων σε καμία περίπτωση δεν αφορά μόνο αυτούς. Εκείνοι είναι πολύ νέοι ,για να το γνωρίζουν…
Επί σκηνής παρακολουθούμε τις αντιδράσεις αυτών που κρυφακούν, διαισθάνονται ή μαθαίνουν το γεγονός που συμβαίνει ακριβώς δίπλα. Οι σκηνές που δίνει ο συγγραφέας παίζονται ταυτόχρονα με τις σκηνές που ο σκηνοθέτης βλέπει να συμβαίνουν στο διπλανό σπίτι ή καφενείο, σε όλο το χωριό .
Οκτώ ηθοποιοί ενσαρκώνουν τους ήρωες του συγγραφέα ασταμάτητα .
Ο Νίκος Αμουντζάς, σκηνοθέτης της παράστασης σημειώνει:
Έχουν γραφεί πολλά κείμενα τα οποία αναφέρονται σε νεανικούς έρωτες. Πολλοί από αυτούς μάλιστα έχουν και μοιραία κατάληξη, όπως στην περίπτωσή μας, στην ‘’Γκόλφω’’ του Σπυρίδωνος Περεσιάδη. Ο Έρως, όπως μας αναφέρει και ο Ησίοδος στη ‘’Θεογονία’’, είναι από τα πρωταρχικά στοιχεία της δημιουργίας. Ο έρωτας έχει ρίζα από τη λέξη ροή, τη δημιουργία και μετουσίωση. ‘’Τα πάντα ρει’’ θα πει ο Ηράκλειτος. Το υδρογόνο θα ενωθεί με το οξυγόνο και χωρίς να το αντιλαμβάνονται, θα δημιουργηθεί νερό. Το νερό με τη σειρά του θα επηρεάσει άλλες ζωές, χωρίς το ίδιο να το αντιλαμβάνεται και πάει λέγοντας.
Αναρωτιόμουν γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ανακατεύονται στις ζωές άλλων. Μήπως οι ζωές των άλλων επηρεάζουν τη δική τους; Μήπως δε μπορεί να συμβεί αλλιώς αφού είμαστε όλοι αλληλένδετοι στο ίδιο σύμπαν;
Αυτές οι σκέψεις με ώθησαν να δω μέσα στην ‘’Γκόλφω’’ τη διάθεση του κοινωνικού περίγυρου των δύο ερωτευμένων νέων και να εστιάσω στη διάδραση έρωτα και περιβάλλοντος. Ο έρωτας των δύο νέων επηρεάζει οικονομικά, συναισθηματικά, λειτουργικά τους πάντες γύρω τους. Εκείνοι είναι πολύ νέοι για να το γνωρίζουν…
Οι οκτώ ηθοποιοί της παράστασης που σκηνοθέτησα ερμηνεύουν το κείμενο του συγγραφέα και συνεχίζουν να δίνουν πάνω στη σκηνή τα συναισθήματα και τις ζωές των ηρώων που ενσαρκώνουν, ακόμα και όταν δε μιλούν. Είναι πάντα εκεί γιατί ακούν, ζηλεύουν, φοβούνται, επιθυμούν ακόμα και όταν αδιαφορούν. Οι μόνοι που δεν αφουγκράζονται τι γίνεται γύρω τους, είναι οι δύο ερωτευμένοι νέοι. Γιατί είναι ερωτευμένοι. Και νέοι…….
Σημαντική πληροφορία που μας δίνει ο χρόνος είναι πως ό,τι κάνουμε ,επηρεάζει . Πολύ περισσότερο απ’ ότι φανταζόμασταν και… σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι μπορούμε να σκεφτούμε. Όσο δεν έχουμε αυτή την παράμετρο στις επιλογές μας, τόσο πιο αναπάντεχες φαίνονται οι συνέπειες. Η παρόρμηση του έρωτα και της εφηβείας, τα διαφορετικά «θέλω» των ανθρώπων του χωριού, οι πιέσεις που ασκούνται με διαφορετικές κατευθύνσεις, θα οδηγήσουν στην αυτοχειρία. Θάνατος λοιπόν! Πρόωρη μετάβαση σε άλλη αρχή. ‘’Επιλογή’’ που δε την παίρνουνε συνειδητά. Βιάζονται - βιώνουν έντονα - αποφασίζουν οι ορμόνες. Δε προβλέπουν τις συνέπειες των επιλογών τους – Όπως και το οξυγόνο δε γνωρίζει ότι θα δημιουργήσει νερό αν ενωθεί με το υδρογόνο….
Με ενθουσιασμό και απορίες Νίκος Αμουντζάς