Η συγγραφέας

 Λιουίζα Κουνιγιέ

Η Λιουίζα Κουνιγιέ γεννήθηκε  στη Μπανταλόνα το 1961. Σπούδασε θεατρική γραφή στα σεμινάρια του Χοσέ Σάντσις Σινιστέρρα στην Αίθουσα Μπέκετ της Βαρκελώνης.

Το 1995 μαζί με τους Πάκο Θαρθόσο και Λόλα Λόπεθ ίδρυσαν τον θίασο Companyia Hongaresa de Teatre. Έχει γράψει περισσότερα από 30 θεατρικά έργα και είναι ίσως η σημαντικότερη θεατρική συγγραφέας της Ισπανίας σήμερα. Έχει τιμηθεί μεταξύ άλλων με τα βραβεία  Καλντερόν (1992), Ινστιτούτου Καταλανικών Γραμμάτων 1996, Born (1999), Βραβείο Πόλης της Βαρκελώνης (2004), Εθνικό Βραβείο θεάτρου της Καταλωνίας (2006) και πολλά άλλα.

Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα έργα της Βαρκελώνη, ο χάρτης με τους ίσκιους , Μετά από μένα το χάος και Σφαγή

Στις 24 Ιανουαρίου 2020 έκανε πρεμιέρα στην Κομεντί Φρανσέζ το έργο της Occisió/Σφαγή (Massacre στη γαλλική).

 

Σημείωμα σκηνοθέτη

Ήταν καιρός να συστήσουμε την συγγραφέα Λιουίζα Κουνιγιέ στο ελληνικό κοινό. Μετά από πολλές άγονες προσπάθειες το έργο της ΣΦΑΓΗ ανεβαίνει και στην Ελλάδα. Προηγήθηκε η παρουσίασή του στο Παρίσι λίγο πριν από την πανδημία. Η δική μας παράσταση θα είναι η δεύτερη εκτός Ισπανίας.

Η ΣΦΑΓΗ δεν είναι το πιο γνωστό έργο της Κουνιγιέ, αλλά συμπυκνώνει όλες τις ιδιαιτερότητες της γραφής της. Πέρα από μόδες ή την επικαιρότητα της στιγμής  μελετάει τη βία της καθημερινότητας χωρίς να καταλήγει σε εύκολα συμπεράσματα.

Τοποθετείται σε ένα ουδέτερο χώρο (πέρα από εθνικά χαρακτηριστικά) και οικείο: ένα τουριστικό ορεινό θέρετρο που φθίνει. Τα πρόσωπα που όπως συνηθίζει η συγγραφέας έχουν για όνομα μόνο ένα γράμμα της αλφαβήτου, είναι ανοιχτά στην ερμηνεία και τα κίνητρά τους δεν αποκαλύπτονται ολοκληρωτικά μέχρι το τέλος. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι η δυναμική των σχέσεων και ο σκηνικός χωροχρόνος.   

Ο διάλογος που βασίζεται τόσο στις φράσεις όσο και στη σιωπή, μοιάζει με παρτιτούρα όπου η επανάληψη και η παραλλαγή των θεματικών μοτίβων δημιουργεί τον καμβά του σασπένς. Γιατί αυτό το κεκλεισμένων –των- θυρών έργο, που διαδραματίζεται σε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο, είναι ένα μοντέρνο θρίλερ. Θυμίζοντας Πίντερ και Μπέκετ στη γραφή ή Μαργκερίτ Ντιράς στη θεματολογία, συνομιλεί με τη λογοτεχνία και το σινεμά ή τις τηλεοπτικές σειρές, καταφέρνοντας να δημιουργήσει ένα εντελώς δικό του σύμπαν. Εδώ το εκτός σκηνής είναι το ίδιο σημαντικό με το επί σκηνής, ό,τι μας διαφεύγει το επιθυμούμε, τα λίγα μέσα προκαλούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα πολλά και το έργο σε αιχμαλωτίζει σιγά σιγά χωρίς να το καταλάβουμε.

Διαλέξαμε το έργο γιατί μας γοήτευσε ο τόσο πλούσιος σε σημασίες μινιμαλισμός του, ο γεμάτος ρωγμές τρόπος της αφήγησης και η ελευθερία που δίνει στον σκηνοθέτη και τους ερμηνευτές. Αυτή την ελευθερία η παράσταση οφείλει με τη σειρά της να αποδώσει στον θεατή...  

Απόσπασμα του έργου

(Χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας. Παύση)

H- Δεν θα δείτε ποιος είναι;

(Μεγάλη παύση. Ξαναχτυπάει το κουδούνι. Η Δ σηκώνεται και βγαίνει από τη σκηνή. Παύση. Η H παίρνει τον σφυγμό της. Μεγάλη παύση. Μπαίνει ο Α)

A- Καλησπέρα.

H- Καλησπέρα.

A- Σας πειράζει να…; (Παίρνει την καρέκλα στην οποία καθόταν η Δ)

H- Όχι.

(Ο A παίρνει την καρέκλα και κάθεται σε άλλο τραπέζι, μπαίνει η Δ με άλλη καρέκλα)

Δ- A, έχετε καρέκλα…

A- Ναι, ευχαριστώ.

(Η Δ αφήνει την καρέκλα κοντά σε ένα άλλο τραπέζι)

Δ- Μου έχει μείνει μια μπίρα αλλά δεν είναι κρύα.

A- Δεν πειράζει, αφήστε το.

Δ- Θέλετε ένα κονιάκ;

A- Όχι, ευχαριστώ.

(Παύση)

Δ- (Στην H) Λέει ότι χτύπησε ένα ελάφι με το αυτοκίνητο στη λεωφόρο και ότι είναι ακόμα ζωντανό.

A- (Στην H) Πετάχτηκε στη μέση του δρόμου, δεν κατάφερα να το αποφύγω… Είναι περίπου τριακόσια μέτρα από εδώ, στην κατεύθυνση προς το χωριό.

Δ- (Στον A) Στη λεωφόρο…

A- (Στη Δ) Ναι, στον παράδρομο της λεωφόρου, δίπλα στο αυτοκίνητο.

(Παύση)

Δ- (Στην H) Μου ζήτησε την καραμπίνα για να το σκοτώσει.

H- (Στον A) Θέλετε να το σκοτώσετε;

A- Δεν υπάρχει άλλη λύση, είναι πολύ βαριά τραυματισμένο… (Παύση) Θα μου δώσετε την καραμπίνα, ναι ή όχι;

H- Έχετε πυροβολήσει ποτέ;

A- Υπηρέτησα στον στρατό…

Δ- Με καραμπίνα;

A- Ορίστε;

Δ- Αν έχετε ρίξει με καραμπίνα, εννοώ …

A- Όχι.

Δ- Αν δεν προσέξετε μπορεί να πυροβολήσετε κανένα πόδι, είναι σκοτάδι.

A- Θα προσέξω.

Δ- Πάνε χρόνια που δεν την έχει χρησιμοποιήσει κανείς. Εξάλλου νομίζω ότι δεν υπάρχουν φυσίγγια.

H- Δεν θα ήταν προτιμότερο να ειδοποιήσετε έναν κτηνίατρο;

Δ- Ο κτηνίατρος λείπει, σε διακοπές.

A- Δεν έχουμε χρόνο να ειδοποιήσουμε κανέναν… Το ελάφι είναι πολύ άσχημα, πρέπει να το κάνω τώρα. (Παύση) Προσπάθησα να το ξαναχτυπήσω με το αυτοκίνητο αλλά δεν μπόρεσα… Δεν καταλαβαίνω πώς έγινε αυτό… Θα έχασε τον προσανατολισμό του με τον αέρα…

Δ- Πού πηγαίνατε;

A- Στην πόλη, με ρωτήσατε και πριν …

Δ- Αν δεν βρίσκατε κανέναν στο ξενοδοχείο τι θα κάνατε;

A- Δεν ξέρω, μάλλον θα γύριζα πίσω στο χωριό… Γιατί με ρωτάτε;

Δ- Έτσι.

A- Έτσι;

Δ- Αύριο θα κλείσω το ξενοδοχείο. Ουσιαστικά είναι ήδη κλειστό.

A- Α, ναι; Γιατί;

Δ- Γιατί ο κόσμος δεν ανεβαίνει πια εδώ πάνω, κι αν ανέβει δεν μένει.