Ο «Θάλαμος Νο 6».
Μία Hip Hop συνομιλία του Τσέχωφ με το σήμερα.

Ένα ποιητικό κολλάζ που φωνάζει : Μην ξεχνάς !
Για όλους εκείνους που, στην βαρβαρότητα , στον άγριο αυτόν κόσμο , συνεχίζουν να παλεύουν , να ονειρεύονται , να τραγουδούν την αλήθεια με τρυφερότητα.
… και κάπως έτσι , μία μικρή πτέρυγα για ψυχικά ασθενείς, γίνεται  για όλους μας ένας φωτεινός μικρόκοσμος , ένα φαναράκι

Στον περίβολο του νοσοκομείου υπάρχει μία μικρή πτέρυγα για τους ψυχικά αρρώστους, ο θάλαμος Νο6. Μα ποιος κρίνει ποιος είναι «φυσιολογικός» και ποιος όχι; Γιατί να αισθάνεται κάποιος « μη φυσιολογικός »; Πώς χάθηκε η ποίηση και η ομορφιά από τη ζωή μας; Πώς γίνεται  να κλείνουμε τα αυτιά μας στον ξεριζωμό τόσων ανθρώπων; Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να θεωρείται «λαθραίος»; Πόσο «νοικοκυραίος» είναι κάποιος που έχει αποκλείσει από τη ζωή του τη ζεστασιά και την ανθρωπιά; Οι εικόνες αυτές περνάνε κάθε μέρα μπροστά από τα μάτια μας κι ύστερα σβήνονται. Ξεχνάμε. Η ζωή όμως δεν είναι ένα story που κρατάει για 24ώρες και ύστερα χάνεται.