Η Άσπα Τομπούλη και η Μάνια Παπαδημητρίου συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στη «ΓΥΑΛΑ» της Τζένης Δάγλα και παρουσίασαν μία από τις καλύτερες παραστάσεις της προηγούμενης σαιζόν. Από τις τη Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2017, ξαναβρίσκονται στον Φούρνο και, μαζί με τον Ευθύμη Χρήστου, συνεχίζουν τις παραστάσεις της Γυάλας, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9:15μμ.
Η Γυάλα μιλάει για την επίδραση της κρίσης στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Η ηρωίδα της Γυάλας, η Λούση, μόνη στο δωμάτιό της, μιλάει ακατάπαυστα έχοντας για συντροφιά το χρυσόψαρό της στη γυάλα, την άλλη Λούση.
Η Λούση (Μάνια Παπαδημητρίου) μόλις έχει χωρίσει από τον αγαπημένο της, στη δουλειά της γίνονται απολύσεις, ένας παλιός της συμμαθητής αυτοκτονεί, ενώ η σημερινή Αθήνα δεν μοιάζει με την πόλη που ξέραμε.
Με απίστευτη ενεργητικότητα και χιούμορ και παρά τις απογοητεύσεις της, η Λούση, μιλάει για όλα και για όλους: τη δουλειά της, τα παιδικά της χρόνια, τον περίγυρο της γειτονιάς της. Η Λούση διηγείται ιστορίες, ειρωνεύεται, οργίζεται ενώ όλα -ερωτικές προδοσίες και ιστορίες καθημερινής τρέλας- λέγονται με φόντο την Αθήνα της κρίσης και των ανθρώπων που καταφθάνουν σε αυτήν αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο. Ο άνδρας που εμφανίζεται αναπάντεχα και μιλάει (Ευθύμης Χρήστου), μεταφέρει στον κλειστό χώρο της Λούσης, τις εμπειρίες ενός άλλου κόσμου και μιας άλλης, σπαρακτικής πραγματικότητας.
Η Γυάλα συνδέει το προσωπικό βίωμα με τον κοινωνικό περίγυρο, τη «μικρή» με τη «μεγάλη» πραγματικότητα στα επώδυνα χρόνια της κρίσης με στοχαστικό σαρκασμό και αντισυμβατική διάθεση.
Αποσπάσματα από κριτικές
Κώστας ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΑ ΝΕΑ
«… Η Δάγλα είναι τυχερή γιατί το κείμενό της -μια πράγματι αξιόλογη ποιητική θεατρική προσφορά- έγινε δημιουργικός οίστρος από το λάλον σώμα και τον αρτεσιανό λόγο της Μάνιας Παπαδημητρίου. Αυτό το μικρό το δέμας υποκριτικό «τέρας» βρήκε τον ρυθμό του κειμένου, άκουσε τον σφυγμό του και τον έκανε συγκίνηση και βουβή διαμαρτυρία […] η παράσταση έχει έντονη τη σφραγίδα της Άσπας Τομπούλη […] τα πάντα ισορρόπησαν ισότιμα στον ενιαίο σκοπό, τη θεατρική πειθώ»
Λέανδρος ΠΟΛΕΝΑΚΗΣ, ΑΥΓΗ
«…η σκηνοθέτης Άσπα Τομπούλη έχει συλλάβει ορθά το έργο, με το ασκημένο αυτί της, ως ένα εκτεταμένο απόσπασμα μιας χαμένης μουσικής δωματίου, για άρπα ιδίως, που θέτει στον εκτελεστή το δυσεπίλυτο πρόβλημα της «παλίντονης αρμονίας»…. Απαιτεί, γι’ αυτό, μια σχεδόν κινηματογραφική, πολυπρισματική οπτική, με λήψεις από πολλές γωνίες συγχρόνως, και μια συμβολική υποκριτική, στο ακριβές σημείο τομής του «έξω» με το «μέσα», που να πηγάζει από τη μνήμη και το θυμικό χωρίς να φανερώνει άμεσα τις πηγές του […] Η Άσπα Τομπούλη και η Μάνια Παπαδημητρίου συναντήθηκαν εδώ αρμονικά και έδωσαν πλούσιο έργο αλληλοσυμπληρούμενες. Η Παπαδημητρίου είναι, με μια λέξη, συναρπαστική… Ο Ευθύμης Χρήστου ευθύβολος, άμεσος, βρίσκει τον στόχο…»
ΜΑΡΙΚΑ ΘΩΜΑΔΑΚΗ The passion theater
«…ιδιότυπος μονόλογος με προεκτάσεις (extensions) που οδηγούν το βλέμμα του θεατή στον Άλλο, τον διαφορετικό, τον εισβολέα, που έρχεται για να αρθρώσει τον λόγο ενός απύθμενου πόνου… η Άσπα Τομπούλη, γνώστης της σκηνικής λεπτομέρειας, δημιουργεί, με την ακρίβεια του ερευνητικού βλέμματος, μια παράσταση αξιώσεων και υψηλής αισθητικής. Η Μάνια Παπαδημητρίου κινείται με χορευτική ρυθμολογία ανάμεσα στον μεγάλο χώρο του φαντασιακού γεγονότος και στο χώρο της αφτιασίδωτης εξομολόγησης μπροστά στο χρυσόψαρο…»
Μαρία ΚΥΡΙΑΚΗ - ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ
«…Τον δύσκολο αυτό μονόλογο αναλαμβάνουν να σκηνοθετήσει η διεισδυτική Τομπούλη και να ερμηνεύσει η εξαιρετικά ταλαντούχα Παπαδημητρίου η οποία και καταφέρνει για πολλοστή φορά, μέσα από την ευφάνταστη, γεμάτη χιούμορ και εσωτερικότητα, εκφραστική ερμηνεία της να προσδώσει βάθος και ποιότητα στον λόγο […] προσφέροντάς μας ένα μοναδικό ερμηνευτικό ρεσιτάλ. Σκηνοθεσία εμπνευσμένη, με θαυμάσια αίσθηση ρυθμού, ατμοσφαιρικά ευρήματα και εύστοχη ανάδειξη των αποχρώσεων του λόγου, μας επιφυλάσσει ένα συγκινητικό φινάλε...»
Nektarios-Georgios Konstantinidis, Γαλλικό περιοδικό theatredublog
«Αυτός ο μονόλογος της ελληνίδας δραματουργού επικεντρώνεται σε ένα προσωπικό πάθος και το μετατρέπει σε οικουμενικό, χάρη στην εξαίρετη ηθοποιό Μάνια Παπαδημητρίου και τη σκηνοθεσία της Άσπας Τομπούλη …»
ΜΑΡΩ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ – Η ΕΠΟΧΗ
«…Η Παπαδημητρίου κεντά το ρόλο της, αξιοποιώντας όλη την παράδοση του Θεάτρου Τέχνης. Η Λούσυ της είναι μια ματαιωμένη γυναίκα, αιώνια παιδούλα, αφελής και τρυφερή, εμπαθής και πληγωμένη, εγωίστρια και μοναχική, με μικρά όνειρα και στενούς ορίζοντες, εγκλωβισμένη στο μικρόκοσμο της ιδιωτικότητάς της…»