Ο  Γ Ι Ο Σ

του Φλοριάν Ζελλέρ

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος

Κεντρική Σκηνή

Ο Νικολά είναι μόλις 17 χρονών κι η ζωή μοιάζει να τον βαραίνει. Δεν είναι πια το λαμπερό παιδί που χαμογελούσε όλη την ώρα. Τι έχει πάθει; Και γιατί δεν πάει πια στο σχολείο; Η μητέρα του έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, και ο Νικολά ζητάει να πάει να μείνει με τον πατέρα του. Αυτός θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει και να του ξαναδώσει την όρεξη για ζωή. Μπορούμε όμως στ’ αλήθεια να σώσουμε κάποιον άλλον πέρα απ’ τον ίδιο μας τον εαυτό;

Ο Νικολά, «ο γιος», ανησυχεί τους γονείς του, τον Πιερ και την Άννα, που είναι χωρισμένοι. Ενώ σε λίγους μήνες πρόκειται να δώσει απολυτήριες εξετάσεις, εκείνος έχει στην ουσία παρατήσει το σχολείο. Κάποια στιγμή αποφασίζει να φύγει από το σπίτι της μητέρας του και να πάει να μείνει στον πατέρα του, που είναι ξαναπαντρεμένος και η γυναίκα του έχει γεννήσει πρόσφατα ένα αγοράκι. Πιστεύει πως θα νιώθει καλύτερα σ’ αυτό το περιβάλλον, και τον γράφουν σ’ ένα καινούριο σχολείο. Η δεύτερη γυναίκα του Πιερ, η Σοφία, δεν δέχτηκε εύκολα αυτή την αλλαγή στη ζωή τους, ωστόσο εκδηλώνει φιλικά αισθήματα απέναντι στον νεοφερμένο. Το πείραμα φαίνεται πως αποδίδει: Ο Νικολά έχει τώρα καλύτερη διάθεση, η καινούρια διαμονή τον επηρεάζει θετικά, αφήνει να εννοηθεί πως κάνει καινούριους φίλους. Την ίδια στιγμή ωστόσο, μικρές λεπτομέρειες αποκαλύπτουν πως η εξέλιξη του εφήβου δεν είναι αυτή που θα ήθελαν να πιστεύουν. Τα λόγια του γιου ηχούν πολλές φορές παράξενα στα αυτιά του πατέρα, που είναι δικηγόρος και ανοίγεται επίσης στην πολιτική. Ο Νικολά νιώθει πως δεν τον καταλαβαίνουν, ο πατέρας και η γυναίκα του λυπούνται για την ασυνεννοησία, η μητέρα του προσπαθεί να του ξυπνήσει τα παλιά του ενδιαφέροντα, τότε που ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας. Τρεις ενήλικοι προσπαθούν με αδέξιο τρόπο να σώσουν έναν έφηβο, που απορρίπτει επίσης την ψυχιατρική βοήθεια.

Στο ευαίσθητο αυτό έργο του Φλοριάν Ζελλερ, που έχει στο επίκεντρό του την εφηβεία, η αλήθεια δεν είναι μία ούτε και προφανής. Η εικόνα της ζωής ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας μέσα από τη διαφορετική οπτική των προσώπων και τις διαφορετικές αντιδράσεις τους, και η ανθρώπινη περιπέτεια εξελίσσεται ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις.