Σκέψεις του Θόδωρου Γράμψα
Ένα κείμενο βασισμένο σε επτά μαθήματα του Λουί Ζουβέ.
Είναι ένα κείμενο που για πολλά χρόνια απασχολεί τη σκέψη μου και ήθελα πάντα, από τότε που το διάβασα για πρώτη φορά, να καταπιαστώ μαζί του.
Από τη πρώτη στιγμή με γοήτευσε η εξέλιξη αυτής της διαδικασίας των μαθημάτων που αποτυπώνεται και «καταγράφεται» στο κείμενο.
Ήρθα αντιμέτωπος με γνώριμες καταστάσεις. Και από την μεριά του μαθητή, αλλά και από τη μεριά αυτού που διδάσκει.
Τυχαίνει να έχω βιώσει τα συναισθήματα που γεννιούνται και από την μια και από την άλλη πλευρά: συγκίνηση, ενθουσιασμό, απογοήτευση, την πλήρωση μερικές φορές.
Είδα, επίσης, στο κείμενο αυτό πως οι άνθρωποι που υπηρετούν με αφοσίωση την Τέχνη τους προσπαθούν να την μεταβιβάσουν στους επόμενους, με το ίδιο πάθος, με τον ίδιο σεβασμό προς αυτήν, με την ίδια αγωνία. Είτε είναι στο Παρίσι, είτε στην Αθήνα, είτε φαντάζομαι σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.
Γνώριμες και οι συμπεριφορές των μαθητών.
Γνωστές και οι καταστάσεις: Εντάσεις, καυγάδες χιούμορ, συγγνώμες.
Όλα αυτά μαζί λοιπόν, καθιστούν το κείμενο αυτό, πολύ «όμορφο», πολύ χρήσιμο, πολύ ενδιαφέρον. Για τους δημιουργούς αλλά και τους συνδημιουργούς… τους θεατές.